W tym tygodniu w Bułgarii miała miejsce gala, podczas której przyznawano nagrodę dla najlepszego piłkarza w kraju w 2020 roku. 95 dziennikarzy z 37 portali wzięło udział w 60. już edycji plebiscytu. Ich głosami statuetka dla zwycięzcy powędrowała do byłego piłkarza Wisły Płock – Dimityra Iliewa. Napastnik Łokomotiwu Płowdiw zdobył ten tytuł po raz drugi z rzędu. Podium konkursu uzupełnili Walentin Antow z CSKA Sofia oraz Anton Nedjalkow z Łudogorca Razgrad. „Mitko”, przyjmij nasze serdeczne gratulacje!
Oprócz nagrody dla najlepszego piłkarza przyznano statuetki m. in. również dla najlepszego młodzieżowca (Dominik Jankow), najlepszego trenera (Nikołaj Kirow), najlepszego obcokrajowca w lidze (Ali Sowe), najlepszej piłkarki (Ewdokija Popadinowa) czy też za najładniejszego gola. Pełną listę przyznanych nagród oraz zwycięzców poszczególnych kategorii znajdziecie w tabeli zamieszczonej na samym końcu niniejszego tekstu.
W trakcie gali, od 2017 roku, przyznawana jest również nagroda „Lwiego Serca” im. Trifona Iwanowa. Wyróżnienie to ustanowiono rok po śmierci tego wybitnego piłkarza. Jego celem przede wszystkim jest uczczenie pamięci bułgarskiego obrońcy. Był to wielce utalentowany piłkarz i bardzo ekscentryczna osoba. Mimo wszystko, nagroda ta posiada dużą wartość dodaną. Jest ona wręczana bowiem osobom, które wykazały się w danym roku ponadprzeciętnym poświęceniem i odwagą. Osobom, które bezkompromisowo poświęciły się w imię najpopularniejszego sportu w Bułgarii. Podczas pierwszej gali, na której została wręczona nagroda „Lwiego Serca” jej pomysłodawca powiedział, że „Do tej nagrody są nominowane postacie wyłącznie za swoje działania. Pamięć o Trifonie Iwanowie jest wciąż żywa i jasna, a naszym obowiązkiem jest zachowanie i noszenie jej w sercu”.
Pierwszymi laureatami nagrody, wręczonej w 2017 roku, był duet dwóch bliźniaków: Minew oraz Pirgow. W kwietniu poprzedniego roku braciom Minew zmarł ojciec. W obliczu tak ogromnej straty, kilka dni później rywalizowali oni ze sobą w meczu o wysoką stawkę. Jordan reprezentował barwy Łudogorca, a Weselin przywdziewał koszulkę Lewskiego. Mimo żałoby bracia stanęli naprzeciw siebie i zagrali z pełnym zaangażowaniem. Taka sama sytuacja spotkała w sierpniu 2016 roku bliźniaków Pirgow: Ilko (Łokomotiw) i Dimityra (Lewski). Z tą różnicą, że dowiedzieli się oni o śmierci taty raptem kilka godzin przed meczem. Kierownictwo obu drużyn zaproponowało piłkarzom dzień wolny, lecz oni zrezygnowali z tej oferty. Pewnie wyszli na murawę i także zagrali w bratobójczym pojedynku.
Rok później, w 2018 roku, statuetką „Lwiego Serca” została nagrodzona szczególna osoba. Wyróżniony został 10-cio latek Michael Angelow. Trenował on piłkę nożną w klubie SK Slynce Chaskowo (Słońce Chaskowo), lecz w przeciwieństwie do rówieśników chorował na ciężką wrodzoną chorobę – artogrypozę. Schorzenie to charakteryzuje się ograniczoną ruchliwością stawów, która w skrajnych przypadkach może doprowadzić nawet do paraliżu. Chłopiec uczęszczał w każdym treningu zespołu, mimo swoich ograniczeń oraz bólu jaki mu niejednokrotnie towarzyszył.
Laureatem trzeciej w historii nagrody im. Trifona Iwanowa został bramkarz Łudogorca Razgrad Władisław Stojanow. W marcu 2017 roku Bułgar doznał ciężkiej kontuzji podczas treningu na zgrupowaniu kadry – zerwał więzadło w kolanie. Początkowo uraz miał wykluczyć bramkarza na okres 6-8 miesięcy. Niestety z powodu różnych powikłań kolano Stojanowa musiało być jeszcze dwukrotnie poddane operacji. W rezultacie absencja piłkarza wydłużyła się aż do dwóch lat i ośmiu miesięcy! Na szczęcie, historia ta kończy się happy-endem. Stojanow ponownie pojawił się między słupkami we wrześniu 2019 roku, po 966 dniach rozbratu z murawą. Statuetka „Lwiego Serca” została przyznana Władisławowi za upór i walkę w celu powrotu do uprawiania sportu zawodowo.
Nadeszła pora na tegorocznego laureata. Historia tej osoby na tyle mnie poruszyła i wzruszyła, że postanowiłem napisać ten krótki tekst opisujący nagrodę im. Trifona Iwanowa. W tym przypadku wyróżniony został, moim zdaniem, prawdziwy bohater.
Nagrodę „Lwiego Serca” za 2020 rok przyznano pośmiertnie Nako Weljanowowi. 67-latek przez wiele lat był kierowcą klubowego autokaru OFK Bełasicy Petricz – drużyny grającej w 3. lidze bułgarskiej. Weljanow był także jednym z największych kibiców zespołu. Historia, za którą Nako został wyróżniony, wydarzyła się we wrześniu ubiegłego roku. Bułgar prowadził bus, którym klub wracał z ligowego spotkania. Atmosfera wewnątrz autokaru była wesoła, ponieważ Bełasica wygrała kolejny mecz. Weljanow również był bardzo szczęśliwy z tego powodu. Po spotkaniu dzwonił nawet do syna z informacją, że drużyna wygrała i zaraz będą wracać do domu, do Petricza. W pewnym momencie drogi powrotnej, na autostradzie, autobus zaczął się przewracać. Okazało się, że Weljanow dostał zawału serca siedząc za kółkiem. Na szczęście, Nako swoim ostatnim tchnieniem zdołał opanować pojazd. Dzięki jego reakcji autokar nie wpadł do rowu, a życie ocaliło 20 osób, zawodników i trenerów Bełasicy. Niestety, Weljanow chwilę później zmarł.
Jestem pewien, że Weljanow odebrał tą statuetkę w zaświatach przynajmniej z taką samą radością jaką okazywał po zwycięstwach swojej ukochanej Bełasicy Petricz.
Czyż nagroda „Lwiego Serca” nie jest pięknym wyróżnieniem? Szkoda, że w Polsce nie mamy jej odpowiednia, który mógłby być wręczany chociażby na corocznej gali Sportowca Roku. Jestem pewien, że w naszym kraju też znalazłoby sporo osób godnych tego rodzaju statuetki.
| Kategoria | Zwycięzca | Klub |
| Najlepszy Piłkarz | Dimityr Iliew | Łokomotiw Płowdiw |
| Najlepszy Trener | Nikołaj Kirow | Arda Kyrdżali |
| Najlepszy Bramkarz | Martin Lukow | Łokomotiw Płowdiw |
| Najlepszy Obrońca | Walentin Antow | CSKA Sofia |
| Najlepszy Pomocnik | Thiago Rodriguez | CSKA Sofia |
| Najlepszy Napastnik | Martin Kamburow | CSKA 1948 |
| Najlepszy Obcokrajowiec | Ali Sowe | CSKA Sofia |
| Najlepszy Młodzieżowiec | Dominik Jankow | Łudogorec Razgrad |
| Najlepsza Piłkarka | Ewdokija Popadinowa | Napoli Femminille |
| Nagroda „Lwiego Serca” im. Trifona Iwanowa | Nako Weljanow | – |
| Bramka Roku 2020 | Todor Nedelew | Botew Płowdiw |